بهار قرآن امسالمان مصادف با بهار طبیعت شده‌است.گل و گیاه، دشت و صحرا، درختان و باغ‌ها با نسیم روح‌افزای بهار جان گرفته‌اند و سرسبزی خود را به رخ می‌کشند.میوه‌های درختان مثمر با قد و قواره‌ی کوچک و بامزه‌شان از لابلای شاخ و برگ‌ها چشمک می‌زنند.آب را از ریشه و ساقه‌ی درخت می‌گیرند و نور را از مهر تابانی می‌گیرند که بدون چشم‌داشت به همه نور می‌بخشد.
علف‌های کنار دیوارهای خشتی و گلی روستا سر از خاک بیرون آورده‌اند و به لطف الهی و باران‌های بهاری هر روز قد می‌کشند. با غروب آفتاب صدای زنگوله‌ی گله‌های گوسفندانی را می‌شنوی که از چرا برمی‌گردند، با اینکه از کله‌ی صبح مشغول چریدن و خوردن بوده‌اند؛ ولی دست از سر علف‌های سبز و تازه‌ی کنار دیوار بر‌نمی‌دارند و چوپان خسته را معطل خود می‌کنند.
بهار طبیعت به همه‌ی کائنات جان دوباره بخشیده و هر موجودی به فراخور نیاز و استعدادش از این فصل دل‌انگیز بهره گرفته‌است.سوال اینجاست! ما به عنوان انسان عاقلِ بالغِ مختار چقدر از بهار قرآن بهره گرفته‌ایم؟ چه ظرفی برای دریافت موهبات این ماه انتخاب کرده‌ایم؟ بزرگ یا کوچک؟ سفید یا سیاه؟ به رو یا وارونه؟
جواب به این سوالات ما را به فکر فرو می‌برد تا شاید در این روز‌های باقی‌مانده از شهر رمضان بیشتر از پیش قدر بهار قرآن را بدانیم و برای کسب فیوضات الهی در این فصل از زندگی بیشتر همت کنیم.
#ماه_رمضان_بهار_قرآن
#به_قلم_خودم
