به استناد آیات نورانی قرآن و تامل در تفاسیر وارد شده، همه‌ی هستی و همه‌ی موجودات عالم هستی به تسبیح و ستایش پروردگار مشغول هستند.آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است خدا را سپاس می‌گویند و فرمانروایی و ستایش را تنها مخصوص خدایی می‌دانند که بر همه چیز تواناست. موجودات عالم هستی به میزان درک و شعوری که دارند، زبان به شکر الهی می‌گشایند.آن‌چه مسلم است این است که معرفت و شناخت نسبت به مقام پروردگار مقدمه‌ی اطاعت و درنتیجه تسبیح و تحمید خداوند است، و موجودات عالم هستی با شناخت مقام و منزلت خالقشان در رکوع و سجودند. سوالی که شاید به ذهن هر خواننده‌ای برسد، این است که آیا جمادات هم تسبیح دارند؟ و اگر جواب مثبت است، تسبیح جمادات چگونه است؟ مولفان کتاب درسنامه‌ی فهم زبان قرآن در این خصوص دو دیدگاه را مطرح می‌کنند.
دیدگاه اول: جمادات با زبان حال به تسبیح خداوند می‌پردازند. به این معنی که عجائب و شگفتی‌های موجود در آفرینشِ جمادات و نیز نظام زیبای حاکم بر آن‌ها از آفریننده‌ای خبر می‌دهد که کمال مطلق است و هیچ نقص و محدودیتی در او راه ندارد.به تعبیری دیگر تغییر دنیا و حالی به حال شدن آن و تفکر در امور دنیایی، زبان حال جمادات است و نشانه‌ای از معرفت جمادات به خالق بی‌همتا دارد.
دیدگاه دوم: جمادات همچون انسان‌ها با زبان قال به تسبیح و تحمید الهی می‌پردازند؛ ولی ما انسان‌ها توانایی درک تسبیح و ستایش آن‌ها را نداریم.
علامه طباطبایی(رحمه الله علیه) مفسر بزرگ کتاب گران‌سنگ المیزان دیدگاه دوم را صحیح می‌دانند.
با مراجعه به آیات دیگر قرآن نمونه‌هایی را می‌توان مثال زد، که بیان‌کننده‌ی صحت دیدگاه دوم می‌باشند.آیه‌ی 79سوره‌ی انبیاء و آیات 18 و19 سوره‌ی ص بیان کننده‌ی تسبیح کوه‌ها و پرندگان می‌باشد. آیه‌ی 16 سوره‌ی نمل از زبان ویژه‌ی پرندگان حکایت دارد.
وقتی همه‌ی هستی ثناگوی خداوند هستند و همه یک‌رنگ و یک‌صدا به تسبیح الهی مشغولند، چرا انسانی که اشرف مخلوقات است و درک و شعوری فراتر از همه‌ی موجودات عالم دارد، گاهی چنان غافل می‌شود که هم خود و هم خدای خود را فراموش می‌کند؟! غفلت با آدمی چه می‌کند که حاضر نیست برای سعادت خود از هزار‌و‌چهارصد‌و‌چهل دقیقه‌‌ی یک روز، فقط چند دقیقه را به راز و نیاز با معبود خویش اختصاص دهد؟! یقینا چنین انسانی خدایش را نشناخته و به معرفت لازم نرسیده‌است، چرا که معرفت و شناخت، اطاعت را به دنبال دارد. یکی از مصادیق اطاعت، تشکر زبانی از خداوند است که برای انسان‌ها بهترین و کامل‌ترین تشکر در قالب نمازهای پنجگانه قرار داده شده است و مراقبت بر نمازهای پنجگانه حافظ دین، دنیا و آخرت انسان خواهد‌بود.
#تلنگر
#به_قلم_خودم
بخشی از متن برگرفته از کتاب درسنامه‌ی فهم زبان قرآن نوشته‌ی آقایان سعید امینائی و حمید محمدی می‌باشد.
سبحان ربی الاعلی و بحمده
آخرین نظرات